Why? Do you hide, in my head...

Dosypałem do przysłowiowego pieca. Poważnie. Z wyjątkiem kącika historycznego przez całą audycję dominowały dźwięki mniej lub bardziej zahaczające o Post-Hardcore - gatunek bardzo interesujący i wyrazisty zarówno w formie jak i przekazie. Ostatnio takie dźwięki (głównie za sprawą zespołu *shels) towarzyszą mi nieustannie, co musiało się odbić na kształcie audycji - wszak potrzebowałem (i mam nadzieję Wy też) takiej większej dawki łomotu.

Playlista 28.06.2011 (Let's take a ride with Post-Hardcore bite)

1. Khoma - A Final Storm [A Final Storm. 2010]
2. Refused - New Noise [The Shape Of Punk To Come - A Chimerical Bombinastion In 12 Bursts. 1998]
3. On The Might Of Princes - Juliana/Taking The Long Way Home [The Making Of A Conversation. 1999]
4. Rinoa - Between The Pillars [Rinoa EP. 2008]
5. Mahumodo - April's [April's EP. 2002]
6. *shels - Water [Sea Of The Dying Dhow. 2007]
7. *shels - In Dead Palm Fields [Sea Of The Dying Dhow. 2007]
8. Latitudes - Antechamber [Agonist. 2009]
9. Envy - Worn Heels And The Hands We Hold [Recitation. 2010]

Dwie dekady historii Post-Rocka (1998: Part 3):
10. Dirty Three - Sirena [Ocean Songs. 1998]
11. Dirty Three - Sea Above, Sky Below [Ocean Songs. 1998]
12. Gastr Del Sol - Black Horse [Camoufleur. 1998]
13. Gastr Del Sol - Mouth Canyon [Camoufleur. 1998]

14. Between The Screams - Light Breaks The Sky [Our Last Days On Earth. 2009]

Kącik historyczny ugościł w tym wydaniu 2 płyty, które miały swoja premierę w 1998 roku. Co ciekawe zarówno Dirty Three jak i Gastr Del Sol swoje miejsce w tym kąciku już znajdywały. Ocean Songs kontynuuje dobrze znane z poprzednich albumów flirty klasycznego Post-Rocka z elementami folku. Płyta została doceniona i uznana w swej rodzinnej Australii za krążek ważny i godny wpisania na listę 100 najważniejszych albumów australijskich minionego półwiecza (100 Best Australian Albums [2010]). Dla Dirty Three był to szczytowy rozwój kariery. Dla Gastr Del Sol natomiast jej schyłek. Płyta Camofleur zamyka ich dyskografię kładąc kres zespołowi, który do historii Post-Rocka lat 90-tych minionego wieku włożył naprawdę sporo.